Εγκαταλειμμένο σύστημα ακουστικών κατόπτρων

Το Denge είναι η πρώην τοποθεσία Royal Air Force, κοντά στο Dungeness, στο Kent της Αγγλίας. Είναι περισσότερο γνωστό για τα πρώτα πειραματικά ηχητικά κάτοπτρα που βρίσκονται ακόμα στην περιοχή.

Τα κάτοπτρα κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1920 ως πειραματικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για τα εισερχόμενα αεροσκάφη. Αρκετά, ήταν χτισμένα κατά μήκος της νότιας και ανατολικής ακτής, αλλά το συγκρότημα στο Denge είναι το καλύτερα διατηρημένο. Αποτελείται από τρία ακουστικά κάτοπτρα, το καθένα αποτελούμενο από έναν ανακλαστήρα σε σχήμα ημισφαιρίου.

Τα ακουστικά κάτοπτρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά για την ανίχνευση των αεροσκαφών του εχθρού πριν αυτά γίνουν ορατά. Τα ηχητικά κύματα θα συγκεντρώνονταν προς ένα κεντρικό σημείο, όπου υπήρχε ένα μικρόφωνο. Ωστόσο, η χρήση τους ήταν περιορισμένη και τα αεροσκάφη έγιναν σύντομα πιο γρήγορα. Επίσης, ήταν δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ των πολιτικών αεροσκαφών και τον πολεμικών, αλλά και των προπορευόμενων πλοίων.

Γρήγορα, έγινε άνευ αξίας, λόγω της εφεύρεσης του ραντάρ το 1932. Το πείραμα εγκαταλείφθηκε και τα κάτοπτρα πλέον αποσυντίθενται με τα χρόνια.

View Larger Map
Μπορείτε να δείτε την τοποθεσία και στο Google map.

View Larger Map

14 παράξενες και τρομακτικές στρατιωτικές τεχνολογίες.

1. Εξωσκελετοί.
Παρέχουν δύναμη και αντοχή στο χρήστη και όπως φαίνεται από το βίντεο δεν απέχουν και πολύ από την εμφάνιση τους.


2. "Έξυπνες" στολές.
Δεν μπορεί κανείς να γίνει αόρατος ακόμη αλλά τα έξυπνα υφάσματα μπορούν να κάποιον δυσκολότερα ορατό και σχεδόν αόρατο σε γυαλιά νυχτερινής οράσεως, θερμικούς ανιχνευτές και συσκευές ραντάρ.

3. Υγρή θωράκιση.
Ο εξοπλισμός για την προστασία του σώματος είναι απαραίτητος αλλά ταυτόχρονα βαρύς και δύσκαμπτος. Ωστόσο οι επιστήμονες ανακάλυψαν την υγρή θωράκιση που υπάρχει σε δύο μορφές: Shear Thickening Fluid (STF) το οποίο στερεοποιείται με την πρόσκρουση και Magnetorheological (MR) fluid που γίνεται στερεή με την εφαρμογή μαγνητικού πεδίου σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
4. Όπλα που διπλώνουν για βολές από γωνίες.
Όταν ο στρατιώτης είναι καλυμμένος πίσω από μια γωνία και βάλλεται είναι δύσκολο να ανταποδώσει πυρά χωρίς να εκθέσει το σώμα του. Τη λύση έρχεται να δώσει το όπλο που βαράει πίσω από γωνίες. Επισκεφθείτε την Ισραηλινή εταιρία που τα παράγει εδώ.
5. Ηχητικοί επίδεσμοι.
Η ποιο συχνή αιτία απωλειών σε πολεμικές συγκρούσεις είναι η απώλεια αίματος μέχρι ο τραυματισμένος να δεχθεί ιατρική φροντίδα. Τη λύση στο πρόβλημα έρχονται να δώσουν οι ηχητικοί επίδεσμοι που καυτηριάζουν το τραύμα με επικεντρωμένη ριπή υπερηχητικής ενέργειας.
6. Ηλεκτρονικά όπλα.
Το όνομα αυτού "Metal Storm". Συνδυάζει ηλεκτρονική ανάφλεξη και αυτοκινούμενα βλήματα και όπως το φυλλάδιο της εταιρίας γράφει προσφέρει "αυξημένη φονικότητα".


7. Rail guns.
Τα Rail guns χρησιμοποιούν μαγνητικά πεδία για την ρίψη με απίστευτες ταχύτητες. Το Αμερικάνικο Ναυτικό έχει δοκιμάσει ένα που βάλει με ταχύτητα 7 φορές αυτής του ήχου.

8. Ρομποτικά βομβαρδιστικά.
Τα γνωστά σε όλους μας UAV. Οστόσο τα σχέδια των εταιριών προχωράνε παραπέρα και στοχεύουν σε πλήρους μεγέθους και δυνατοτήτων μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά. Δείτε εδώ γο πρόγραμμα Taranis.
9. Διαγραφέας μνήμης.
Για πολλούς στρατιώτες το μετατραυματικό στρες (PTSD) είναι συχνό μετά από τραυματικές εμπειρίες στην μάχη. Γιαυτό ο αμερικάνικος στρατός επιδοτεί έρευνες επάνω σε μεθόδους διαγραφής μνήμης.

10. "Διάφανα" αεροσκάφη.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι θα κατασκευάσουν αεροπλάνα από γυαλί αλλά μελετούν ένα σύστημα που θα προσαρμόζεται στο κράνος του πιλότου και θα προβάλλει εικόνες από το εξωτερικό του σκάφους σαν να μην υπάρχει.
11. Αόρατα άρματα.
Είναι γεγονός ότι Βρετανοί πειραματίζονται ήδη στο να κάνουν άρματα ή ακόμη και τους στρατιώτες αόρατους. Η μέθοδος είναι με χρήση ειδικών καμερών που καταγράφουν τον περιβάλλον χώρο και προβάλλουν την εικόνα επάνω σε ειδικά ανακλαστικά υλικά που επενδύουν το άρμα ή τον στρατιώτη. Το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας λέει ότι η χρήση τους στο πεδίο της μάχης απέχει μόλις λίγα χρόνια.

12. Ακτίνες πόνου.
Θέλετε ένα μή θανατηφόρο αλλά επώδυνο όπλο? Αυτό έχει το όνομα Silent Guardian και χρησιμοποιεί μια στοχευμένη ακτίνα μικροκυμάτων για να θερμάνει το δέρμα στο βαθμό που θα κάνει τους εχθρούς να οπισθοχωρήσουν.

13. HAARP
Ανάλογα με τον ποιόν πιστεύετε, το High Frequency Active Auroral Research Programme είναι είτε ένα σύστημα για καλύτερες τηλεπικοινωνίες, είτε ένα διαστημικό όπλο για επίθεση σε UFO, είτε ένας δημιουργός σεισμών, είτε ένα όπλο για mind control. (Πάντως για καλό δεν το κόβω να 'ναι ).
14. Εξολοθρευτές.
Έχουμε εξωσκελετούς, έχουμε όπλά, τότε γιατί να μην πάμε στο αμέσως επόμενο στάδιο της κατασκευής ρομποτικών εγκεφάλων που θα χρησιμοποιούν τα παραπάνω χωρίς την μεσολάβηση του ασταθούς ανθρώπινου όντος? Αυτό ακριβώς είναι που σχεδιάζει να κάνει το SyNAPSE της DARPA (Systems of Neuromorphic Adaptive Plastic Scalable Electronics).

Έκοψαν κλήση στην... Πυροσβεστική

Κι όμως και η πυροσβεστική μπορεί να δεχτεί κλήση. Δεν ξέφυγαν, λοιπόν, από τον κανόνα οχήματα της πυροσβεστικής που είχαν σταθμευτεί έξω από το δημαρχείο του Pittsburgh. Την ίδια ώρα, μέσα στο κτίριο της υπηρεσίας βρίσκονταν οι πυροσβέστες, οι οποίοι το είχαν επισκεφτεί, ώστε να εμβολιαστούν για την γρίπη. Τα πυροσβεστικά οχήματα βρίσκονταν σε ειδική περιοχή στάθμευσης που προορίζεται μόνο για τα μέλη του τοπικού συμβουλίου και παρέμειναν εκεί μόνο για πέντε λεπτά. Ωστόσο, ό πρόεδρός του Darlene Harris αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη. Ο δήμαρχος Luke Ravenstahl ανέφερε, πως η κλήση δεν θα έπρεπε να έχει δοθεί ποτέ, αφού οι πυροσβέστες είχαν χρησιμοποιήσει τα οχήματα με σκοπό να είναι σε εγρήγορση σε περίπτωση ατυχήματος. Ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Darryl Jones άσκησε έφεση για τις κλήσεις, ενώ θα ζητήσει την επιείκεια του δικαστή.

Όταν ο Super Mario συνάντησε τον MegaMan.

Το διάσημο ηλεκτρονικό παιχνίδι Super Mario Bros είναι ίσως το μοναδικό που έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ ως θέμα σε διάφορα βίντεο, αλλά και έχει αντιγραφεί, κυρίως με σατυρικό ύφος. Ένα τέτοιο βίντεο είναι και το παρακάτω, στο οποίο ο γνωστός ήρωας του παιχνιδιού, δίνει την θέση του σε επίσης γνωστούς χαρακτήρες άλλων παιχνιδιών της εποχής.

11 δημιουργικές χρήσεις αυτοκινήτων για διαφήμιση.

Δείτε τι συμβαίνει όταν οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν αληθινά αυτοκίνητα στις δημιουργικές διαφημιστικές τους εκστρατείες. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά...

Motorola RAZR Car Advertisement


F1 Car on a Building


Sony Grass Car


Denver Water Car


K-Swiss Car Advertisement


SMART Car Vending Machine


Universal Studios King Kong Advertisement


Mercedes Car Billboard


Formula 1 Bus Stop


Nike Car Advertisement


Alfa Romeo Shopping Cart

Δείτε τι συμβαίνει όταν οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν αληθινά αυτοκίνητα στις δημιουργικές διαφημιστικές τους εκστρατείες. Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά...

Motorola RAZR Car Advertisement


F1 Car on a Building


Sony Grass Car


Denver Water Car


K-Swiss Car Advertisement


SMART Car Vending Machine


Universal Studios King Kong Advertisement


Mercedes Car Billboard


Formula 1 Bus Stop


Nike Car Advertisement


Alfa Romeo Shopping Cart

Η αγγλική γλώσσα έχει πολλά κοινά με την ελληνική

Ριζοσπαστική εφεύρεση Έλληνα επιστήμονα

"Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη δίνη του νερού είναι δυνατή, και μια μέρα θα σώσει την ανθρωπότητα", υποστηρίζει ο ομογενής δικηγόρος-εφευρέτης , Παύλος Κουρής, την ώρα που η ανθρωπότητα με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τις δραματικές εξελίξεις στην Ιαπωνία με τη διαρροή ραδιενέργειας.Το σύστημα που εφηύρε ο ομογενής και φέρει την ονομασία K.C.T. (The Kouris Centri - Turbine Generator) έχει ήδη κατοχυρωθεί ως πατέντα σε Αμερική, Καναδά, Μεξικό, Βραζιλία, Αυστραλία, Nέα Ζηλανδία, Ιαπωνία, Νορβηγία και σύντομα σειρά θα πάρουν άλλες δέκα χώρες της Ευρώπης.

Ο δρόμος που διάνυσε για να φτάσει μέχρι εδώ υπήρξε μακρύς, κουραστικός, αλλά και γεμάτος προκλήσεις για τον εφευρέτη που είδε από πολύ νωρίς "τη μεγάλη εικόνα", αλλά έπρεπε να την κάνει ορατή και στους άλλους. (Πατήστε εδώ για να δείτε την ιστοσελίδα του).

"Δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχεις στα χέρια σου μια μεγάλη εφεύρεση, έχεις αποδείξει ότι δουλεύει, ζεις και αναπνέεις με το όραμα να την προσφέρεις στην ανθρωπότητα, αυτό όμως δεν αρκεί. Σκοντάφτεις στο παιχνίδι μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Κάποιος θα πρέπει να έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει την αντίδραση που θα υπάρξει εδώ στην Αυστραλία για την εκμετάλλευση του υδροηλεκτρισμού μ' έναν καινούργιο τρόπο, δεδομένου ότι θα αλλάξει την οικονομική ισορροπία που έχει δημιουργηθεί εδώ και καιρό. Δεν είναι λίγες οι εταιρίες που μου έχουν πει 'γιατί ν' αγοράσουμε τη γελάδα όταν το γάλα είναι τόσο φθηνό'. Το ζήτημα όμως είναι ότι αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε στο σημείο που θα αναγκαστούμε να στραφούμε στους φυσικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας".

Ο Παύλος Κουρής στον αγώνα του να προωθήσει την εφεύρεσή του, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλά τη σύγκρουση των συμφερόντων και το πολιτικό κόστος που οι κυβερνήσεις προσπαθούν με κάθε μέσο να αποφύγουν.

"Η ιδέα μου", λέει, "θα βοηθήσει τα φτωχά κράτη που έχουν πολλά ποτάμια. Δεν χρειαζόμαστε καταρράκτες. Η δίνη δημιουργείται, φυσικά, από την περιστροφή της γης. Το σύστημα είναι πολύ απλό".

Στη συνέχεια, ο Παύλος Κουρής θα μιλήσει για το "πείραμα" της Νέας Νότιας Ουαλίας, καθώς το σύστημά του θα χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτροδότηση 30 σπιτιών.

"Όλοι βλέπουν την εφεύρεσή μου με επιφύλαξη, γιατί είναι κάτι καινούργιο, ριζοσπαστικό και κυριεύονται από το ερώτημα "γιατί να το κάνω"; Ξόδεψα πάρα πολλά για να φέρω το σύστημα στο σημείο που είναι σήμερα. Έχω βέβαια εισπράξει πολλά 'μπράβο', έχω δοκιμάσει μεγάλη ηθική ικανοποίηση, αυτό όμως δεν αρκεί, όταν έχω συνέχεια μπροστά μου τη μεγάλη εικόνα. Ξέρεις, έχω φτάσει στο σημείο που λέω φτάνουν τα χειροκροτήματα. Πετάξτε μου λεφτά", θα καταλήξει με το καυστικό του χιούμορ ο Παύλος Κουρής.

Πως βγάζεις ένα πλοίο από τον βυθό.

Υπάρχουν γερανοί και γερανοί, αλλά υπάρχει και Ο Γερανός!
Το πολεμικό πλοίο Cheonan 1.200 τόνων που ανήκε στον στόλο της Νότιας Κορέας χωρίστηκε σε δύο, όταν χτυπήθηκε με τορπίλη από υποβρύχιο της Βόρειας Κορέας. Το αποτέλεσμα ήταν η βύθιση του στις 26 Μαρτίου του 2010. Για την ιστορία, 46 από τα 104 μέλη του πληρώματος χάθηκαν.

Στις 15 Απριλίου, το πίσω τμήμα του πολεμικού πλοίου ανασύρθηκε από τον βυθό, ενώ το μπροστινό τμήμα ανασύρθηκε στις 24 Απριλίου. Και στις δύο αυτές επιχειρήσεις χρησιμοποιήθηκε ένας γερανός ο οποίος όπως μπορείτε να δείτε και από τις φωτογραφίες είναι αν μη τι άλλο, εντυπωσιακών διαστάσεων.

Τα 10 πιο υπέροχα πειράματα φυσικής που έγιναν ποτέ!

Ο Robert P. Crease, μέλος του τμήματος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Stony Brook και ιστορικός στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven, είχε ζητήσει σε έναν αριθμό φυσικών επιστημόνων να κατονομάσουν τα πιο υπέροχα πειράματα όλων των εποχών. Με βάση το κείμενο του George Johnson που δημοσιεύτηκε στο New York Times θα δούμε στη συνέχεια τα 10 πειράματα που ήρθαν πρώτα σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα.

Το πείραμα της διπλής σχισμής

Ο γάλλος φυσικός Louis de Broglie πρότεινε το 1924 ότι τα ηλεκτρόνια και άλλα τμήματα ύλης, τα οποία μέχρι τότε είχαν αντιμετωπιστεί μόνο ως υλικά σωματίδια, έχουν επίσης ιδιότητες κυμάτων όπως πλάτος και συχνότητα. Αργότερα (το 1927) η κυματική φύση των ηλεκτρονίων επαληθεύτηκε πειραματικά από τους C.J. Davisson και L.H. Germer στη Νέα Υόρκη και από τον G.P. Thomson στο Aberdeen της Σκοτίας.

Για να εξηγήσουν την υπόθεση αυτή οι φυσικοί συχνά χρησιμοποιούσαν ένα νοητικό πείραμα, στο οποίο το πείραμα του Young με τη διπλή σχισμή πραγματοποιείται με τη χρήση μίας δέσμης ηλεκτρονίων αντί για φωτόνια. Μία δέσμη ηλεκτρονίων προσκρούει σε ένα πέτασμα με δύο σχισμές από τις οποίες περνούνε τα ηλεκτρόνια και αποτυπώνονται σε μία επιφάνεια πίσω από το πέτασμα. Ακολουθώντας τους νόμους της κβαντομηχανικής η δέσμη των σωματιδίων θα χωριζόταν στα δύο και η σύνθεση των επιμέρους δεσμίδων θα αλληλεπιδρούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το ίδιο σχήμα των φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων, όπως γίνεται και με την περίπτωση που το πείραμα εκτελείται με μία φωτεινή δέσμη. Σύμφωνα με ένα άρθρο του Physics World, το 1961 ο Claus Jonsson του Tubingen πραγματοποίησε το πείραμα αυτό σε εργαστήριο.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με την πτώση αντικειμένων

Στα τέλη του 1500 υπήρχε η κοινή πεποίθηση ότι τα βαρύτερα αντικείμενα πέφτουν πιο γρήγορα από τα ελαφρύτερα. Το είχε πει και ο Αριστοτέλης άλλωστε. Είναι εντυπωσιακό το πόσα χρόνια πέρασαν μέχρι να βρεθεί κάποιος που να αμφισβητήσει το παλιό αυτό δόγμα που προήλθε από την αρχαία Ελλάδα.

Ο Galileo Galilei που ήταν μαθηματικός στο πανεπιστήμιο της Πίζας, τόλμησε να αμφισβητήσει αυτήν την τόσο κοινή πεποίθηση. Η ιστορία έχει παραμείνει στην παράδοση της επιστήμης ως εξής: λέγεται ότι έριξε δύο διαφορετικού βάρους αντικείμενα από την κορφή του πύργου της Πίζας, δείχνοντας ότι έφτασαν στο έδαφος την ίδια χρονική στιγμή. Η αμφισβήτησή του στον Αριστοτέλη μπορεί να του στοίχισε τη δουλειά του, αλλά έδωσε το μήνυμα ότι αυτό που ορίζει ο κοινός νους μπορεί σε μία επανεξέτασή του να καταρρεύσει.

Το πείραμα του Milikan με τις σταγόνες του λαδιού

Το πείραμα των σταγόνων του λαδιού ήταν η πρώτη άμεση και πειστική μέτρηση του ηλεκτρικού φορτίου ενός ηλεκτρονίου. Έγινε το 1909 από τον αμερικανό φυσικό Robert A. Milikan. Χρησιμοποιώντας έναν ψεκαστήρα αρώματος ψέκασε σταγόνες λαδιού μέσα σε έναν διαφανή θάλαμο. Στην κορυφή και στη βάση του θαλάμου υπήρχαν μεταλλικές πλάκες συνδεδεμένες με μπαταρία δημιουργώντας έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο. Εφόσον κάθε σταγονίδιο λάμβανε ένα ελάχιστο φορτίο στατικού ηλεκτρισμού καθώς ταξίδευε στον αέρα, η ταχύτητα της κίνησής του μπορούσε να ελεγχθεί με αλλαγές της τάσης στις δύο πλάκες. Όταν ο χώρος μεταξύ των δύο πλακών ιονίζεται με ακτινοβολία, τα ηλεκτρόνια του αέρα κολλάνε στα σταγονίδια του λαδιού προσδίδοντάς τους αρνητικό φορτίου. Ο Milikan παρατήρησε πολλά σταγονίδια μεταβάλλοντας την τάση και ελέγχοντας το αποτέλεσμα. Μετά από πολλές επαναλήψεις συμπέρανε ότι το φορτίο μπορεί να λάβει μόνο κάποιες συγκεκριμένες τιμές. Οι μικρότερες από τις τιμές αυτές αντιστοιχούν στο φορτίο του ηλεκτρονίου.

Η ανάλυση του φωτός μέσω ενός πρίσματος από τον Νεύτωνα

Ο Isaac Newton γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Γαλιλαίος. Αποφοίτησε από το κολέγιο Trinity του Cambridge το 1665 και στη συνέχεια παρέμεινε κλεισμένος στο σπίτι του για δύο χρόνια μέχρι να περάσει η επιδημία της πανώλης. Όλον αυτόν τον καιρό είχε πολλές ιδέες που τον απασχολούσαν.

Σύμφωνα με την κοινή γνώμη της τότε εποχής το λευκό φως ήταν η καθαρότερη μορφή φωτός, ενώ τα διάφορά χρώματά του αποτελούσαν κάποιο είδος αλλαγών που θεωρούσαν ότι είχε υποστεί το φως. Για να ελέγξει την υπόθεση αυτή ο Νεύτωνας κατηύθυνε μία ακτίνα ηλιακού φωτός σε ένα πρίσμα και ανακάλυψε ότι αναλύεται σε ένα φάσμα χρωμάτων στον τοίχο. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής γνώριζαν το φαινόμενο του ουράνιου τόξου αλλά το θεωρούσαν ως ενός είδους όμορφη ανωμαλία. Τελικά ο Νεύτωνας κατέληξε ότι τα θεμελιώδη χρώματα του φωτός είναι το κόκκινο, το πορτοκαλί, το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε, το λουλακί και το βιολετί, καθώς και οι μεταξύ τους διαβαθμίσεις. Εκείνο που φαινόταν επιφανειακά τόσο απλό όπως μία ακτίνα φωτός, εάν το κοιτούσε κανείς σε μεγαλύτερο βάθος έκρυβε μία θαυμάσια πολυπλοκότητα.

Το πείραμα της συμβολής του φωτός από τον Young

Ο Νεύτωνας δεν είχε στα πάντα δίκιο. Μέσα από μία ποικιλία επιχειρημάτων κατάφερε να εγκαθιδρύσει στο επιστημονικό κατεστημένο την άποψη, ότι η φύση του φωτός είναι σωματιδιακή και όχι κυματική. Το 1803 ο Thomas Young, άγγλος γιατρός και φυσικός, πρότεινε ένα πείραμα. Έκανε μία τρύπα σε ένα παραθυρόφυλλο και το κάλυψε με ένα κομμάτι χαρτόνι στο οποίο είχε σχηματίσει μία μικρή τρύπα και ακολούθως χρησιμοποίησε έναν καθρέφτη για να εκτρέψει την ακτίνα φωτός που έμπαινε από την τρύπα αυτή. Στη συνέχεια πήρε μία λεπτή κάρτα και την τοποθέτησε με την κόψη της στη διαδρομή της ακτίνας, χωρίζοντάς την στα δύο. Το αποτέλεσμα ήταν μία σκιά που παρουσίαζε φωτεινές και σκοτεινές ζώνες, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να εξηγηθεί με την υπόθεση ότι οι δύο φωτεινές δέσμες αλληλεπιδρούσαν σαν κύματα. Οι φωτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που οι δύο κορυφές των κυμάτων συνέπιπταν, ενδυναμώνοντας η μία την άλλη, ενώ οι σκοτεινές περιοχές σχηματιζόντουσαν εκεί που η κορφή του ενός κύματος συναντούσε τη βάση του άλλου με αποτέλεσμα να αλληλοεξουδετερωθούν.

Με το πέρασμα των χρόνων το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε με μία κάρτα η οποία είχε δύο τρύπες ώστε να χωρίζει στα δύο τη φωτεινή δέσμη. Αυτά τα επονομαζόμενα 'πειράματα διπλής σχισμής' αποτέλεσαν το πρότυπο για τον καθορισμό της κυματικής κίνησης. Ένα θέμα που έμελλε να αποκτήσει εξέχουσα σημασία τον επόμενο αιώνα, όταν έκανε την εμφάνισή της η κβαντική θεωρία.

Το πείραμα του Cavendish για τη μέτρηση της σταθεράς της βαρύτητας

Το πείραμα αυτό έγινε τη χρονιά 1797-98 από τον άγγλο επιστήμονα Henry Cavendish. Χρησιμοποίησε μια συγκεκριμένη μέθοδο και χρησιμοποίησε τον εξοπλισμό που κατασκεύασε ο συμπατριώτης του γεωλόγος John Michell, ο οποίος πέθανε το 1793. Η πειραματική διάταξη αποτελούνταν από μία ράβδο που ήταν κρεμασμένη ισορροπώντας στο κέντρο της, στις άκρες υπήρχαν δύο μικρά μεταλλικά σφαιρικά βάρη, ενώ σε μικρή απόσταση από αυτά υπήρχαν δύο βαριές σφαίρες από μολύβι. Η έλξη που εφάρμοζαν τα ζεύγη των βαρών μεταξύ τους προκαλούσε μία ελαφριά περιστροφή της ράβδου, μέσω της οποίας μπόρεσε να γίνει ο πρώτος υπολογισμός της τιμής για τη βαρυτική σταθερά G. Το πείραμα αυτό είναι ευρέως γνωστό ως 'το ζύγισμα της Γης', γιατί ο καθορισμός του G επέτρεψε να υπολογιστεί η μάζα της γης.

Ο Ερατοσθένης και η μέτρηση της περιφέρειας της Γης

Στο Ασουάν, περίπου 800 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, οι ηλιακές ακτίνες έπεφταν κάθετα το απόγευμα του θερινού ηλιοστασίου. Ο Ερατοσθένης (γεννήθηκε περίπου το 276 π.Χ.) πρόσεξε ότι την ίδια μέρα και ώρα στην Αλεξάνδρεια, το φως του ηλίου έπεφτε σε γωνία 7 μοιρών από την κατακόρυφο. Υπέθεσε πολύ σωστά ότι η απόσταση του ήλιου ήταν πολύ μεγάλη, ώστε οι ακτίνες του που φτάνουν στη γη καταλήγουν να είναι πρακτικά παράλληλες μεταξύ τους. Υπολογίζοντας την απόσταση μεταξύ του Ασουάν και της Αλεξάνδρειας μπόρεσε να μετρήσει την περιφέρεια της γης. Το ακριβές αποτέλεσμα των μετρήσεών του (που ήταν σε στάδια) είναι αμφίβολο και έτσι δεν είναι σίγουρη η ακρίβειά τους. Θεωρείται ότι ποικίλλει από 0,5 έως 17% σε σχέση με τις μετρήσεις που είναι αποδεκτές από τους σύγχρονους αστρονόμους.

Το πείραμα του Γαλιλαίου με τις σφαίρες που κυλάνε σε κεκλιμένα επίπεδα

Ο Γαλιλαίος συνέχισε να βελτιώνει τις ιδέες του σχετικά με την κίνηση των αντικειμένων. Πήρε μία επιφάνεια με μήκος περίπου 6 μέτρα και πλάτος 25 εκατοστά και σκάλισε στο κέντρο της ένα αυλάκι, όσο το δυνατόν πιο ίσιο και λείο. Το έγειρε ώστε να γίνει κεκλιμένο και άφησε να κυλήσουν μπρούτζινες σφαίρες διανύοντας διάφορες αποστάσεις, μετρώντας την κάθοδό τους με μία κλεψύδρα νερού. Σε κάθε κάθοδο μετρούσε το νερό που είχε τρέξει στην κλεψύδρα, το οποίο αντιστοιχούσε στο χρόνο που χρειάστηκε κάθε σφαίρα για να κυλήσει στην κεκλιμένη επιφάνεια, και σύγκρινε το αποτέλεσμα με την απόσταση που ταξίδεψε η σφαίρα.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η ταχύτητα κάθε κυλιόμενης σφαίρας θα έπρεπε να είναι σταθερή και ο διπλασιασμός του χρόνου κύλισης θα σήμαινε και διπλασιασμό του διαστήματος που διάνυσε. Ο Γαλιλαίος με το παραπάνω πείραμα έδειξε ότι το διάστημα είναι ανάλογο του τετραγώνου του χρόνου. Εάν διπλασιαστεί ο χρόνος, η σφαίρα θα διανύσει τετραπλάσια απόσταση. Ο λόγος είναι ότι η σφαίρα επιταχύνεται από τη βαρύτητα.

Η ανακάλυψη του πυρήνα από τον Rutherford

Όταν ο Ernest Rutherford έκανε πειράματα για τη ραδιενέργεια στο πανεπιστήμιο του Manchester του 1911, υπήρχε η πεποίθηση ότι τα άτομα αποτελούνταν από συμπαγείς μάζες με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, ενώ στο εσωτερικό τους κυκλοφορούσαν ηλεκτρόνια (το μοντέλο του 'σταφιδόψωμου'). Αλλά όταν αυτός και οι συνεργάτες του εκτόξευσαν μικρά θετικά φορτισμένα σωματίδια (σωματίδια Α) προς ένα λεπτό φύλο χρυσού, με έκπληξη παρατήρησαν ότι ένα μικρό ποσοστό από αυτά αναπήδησε προς τα πίσω. Σαν σφαίρες που αναπηδούν όταν τις εκτοξεύει κανείς προς ένα ζελέ. Ο Rutherford διαπίστωσε ότι στην πραγματικότητα τα άτομα δεν ήταν τόσο συμπαγή όπως πιστευόταν μέχρι τότε. Το μεγαλύτερο μέρος της μάζας θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένο σε έναν μικροσκοπικό πυρήνα, ενώ τα ηλεκτρόνια θα έπρεπε να κυκλοφορούν γύρω από αυτόν. Αν και έχουν υπάρξει τροποποιήσεις του μοντέλου αυτού από την κβαντική θεωρία, η εικόνα αυτή του ατόμου έχει διατηρηθεί μέχρι και σήμερα.

Το εκκρεμές του Φουκώ

Πριν από μερικά χρόνια μία ομάδα επιστημόνων άφησαν να αιωρηθεί ένα εκκρεμές επάνω από το Νότιο Πόλο και παρατήρησαν την κίνησή του, επαναλαμβάνοντας ένα διάσημο πείραμα που είχε γίνει στο Παρίσι το 1851. Χρησιμοποιώντας ένα ατσάλινο νήμα με μήκος 67 μέτρα, ο γάλλος επιστήμονας Jean Bernard Leon Foucault άφησε μία σιδερένια σφαίρα βάρους 28 κιλών να αιωρηθεί από τον θόλο του Πάνθεου, κινούμενη μπροστά και πίσω. Για να καταγράψει την κίνησή της, στερέωσε μια μικρή ράβδο στη σφαίρα, η οποία αποτύπωνε την τροχιά του εκκρεμούς σε μία επιφάνεια στρωμένη με άμμο, στο έδαφος κάτω από τη σφαίρα.

Το κοινό παρατηρούσε με έκπληξη το εκκρεμές να κάνει μία κυκλική κίνηση, πράγμα που μπορούσε να διαπιστωθεί από τις ελαφρώς διαφορετικές γραμμές που αποτύπωνε στην άμμο η σφαίρα σε κάθε κίνησή της. Στην πραγματικότητα, η κυκλική κίνηση συνέβαινε στο πάτωμα του Πάνθεου και με αυτόν τον τρόπο ο Φουκώ κατάφερε να δείξει ότι η γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της. Στο γεωγραφικό πλάτος που αντιστοιχεί στο Παρίσι, το εκκρεμές συμπλήρωνε έναν πλήρη κύκλο κάθε 30 ώρες, ενώ στο νότιο ημισφαίριο η κίνησή του θα ήταν αντίστροφη από την φορά των δεικτών του ρολογιού. Στον ισημερινό δε θα έκανε καμία κυκλική κίνηση. Στο Νότιο Πόλο η περίοδος μιας πλήρους περιστροφής της τροχιάς του εκκρεμούς διαπιστώθηκε ότι ήταν 24 ώρες.